Η λεπτή ισορροπία μεταξύ λευκής και γκρίζας ύλης διαταράσσεται από το χρόνιο στρες.
Το μακροχρόνιο άγχος προκαλεί αλλαγές στη λευκή και γκρίζα ουσία του εγκεφάλου που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην εξήγηση της σχέσης με τις συναισθηματικές διαταραχές και το άγχος.
Σε μια σειρά πειραμάτων, οι επιστήμονες στο UC Berkeley διαπίστωσαν ότι το χρόνιο στρες οδηγεί σε λιγότερους νευρώνες και περισσότερη παραγωγή μυελίνης (Chetty et al., 2014).
Οι νευρώνες αποτελούν τη λεγόμενη φαιά ουσία του εγκεφάλου. Αυτοί χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση και την επεξεργασία πληροφοριών.
Η μυελίνη, εν τω μεταξύ, είναι μια λιπαρή λευκή ουσία που περιβάλλει τις συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων - τους άξονες - και η οποία βοηθά στη ροή πληροφοριών γύρω από τον εγκέφαλο.
Γνωρίζουμε ήδη ότι η ισορροπία μεταξύ γκρίζας και λευκής ουσίας στον εγκέφαλο είναι σημαντική.
Τα άτομα που έχουν μετατραυματική διαταραχή, για παράδειγμα, έχουν υψηλότερα επίπεδα γκρίζας ύλης σε σύγκριση με τη λευκή ύλη.
Θεωρείται ότι μια αλλαγή στην ισορροπία μεταξύ της λευκής και της γκρίζας ύλης μπορεί να διαταράξει το λεπτό συγχρονισμό που εμπλέκεται στο πώς τα μέρη του εγκεφάλου επικοινωνούν μεταξύ τους.
Αυτή η διαταραχή μπορεί να είναι μια από τις βιολογικές βάσεις των σοβαρών ψυχικών διαταραχών.
Μία από τους συγγραφείς της μελέτης, η Daniela Kaufer του UC Berkeley, δήλωσε:
"Μελετήσαμε μόνο ένα μέρος του εγκεφάλου, τον ιππόκαμπο, αλλά τα ευρήματά μας θα μπορούσαν να δώσουν μια εικόνα για το πώς αλλάζει η λευκή ουσία σε συνθήκες όπως η σχιζοφρένεια, ο αυτισμός, η κατάθλιψη, η αυτοκτονία, η ADHD και η PTSD."
Τα αποτελέσματα προέρχονται από τη μελέτη αρουραίων και καλλιεργημένων κυττάρων εγκεφάλου αρουραίου.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το χρόνιο στρες έκανε τα βλαστοκύτταρα να μετατραπούν σε ολιγοδενδροκύτταρα, τα οποία παράγουν τη μυελίνη ή τη γκρίζα ύλη του εγκεφάλου.
Την ίδια στιγμή, το χρόνιο άγχος μείωσε τον αριθμό των βλαστοκυττάρων που έγιναν νευρώνες.
Η Kaufer εξήγησε πως αυτή η μετατόπιση της ισορροπίας μεταξύ γκρι και λευκής ύλης μπορεί να επηρεάσει τη συνδεσιμότητα στον εγκέφαλο:
"Μπορείτε να φανταστείτε ότι εάν η αμυγδαλή και ο ιππόκαμπος σας είναι καλύτερα συνδεδεμένα, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι απαντήσεις σας στο φόβο είναι πολύ πιο γρήγορες, κάτι που βλέπετε στους επιζώντες του στρες.
Από την άλλη πλευρά, εάν οι συνδέσεις σας δεν είναι τόσο καλές για τον προμετωπιαίο φλοιό, η ικανότητά σας να τερματίσετε τις απαντήσεις είναι μειωμένη.
Έτσι, όταν βρίσκεστε σε κατάσταση άγχους, τα ανασταλτικά μονοπάτια από τον προμετωπιαίο φλοιό που σας λένε να μην τονίζετε δεν λειτουργούν όπως και η αμυγδαλή που φωνάζει στον ιππόκαμπο: «Αυτό είναι τρομερό!» Έχετε μια πολύ μεγαλύτερη απόκριση από αυτή που θα έπρεπε."
Καραδάκης Γιώργος - Παναγιώτης, BA (Hons)
Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής
Anglia Ruskin University
Πτυχίο Ψυχοκοινωνικών Σπουδών
MA Ψυχανάλυση και Σύγχρονη Κοινωνία
Brunel University, London
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου